Σκέφτηκα να γράψω σήμερα, μετά από έναν μήνα δύσκολο και για μένα, αλλά κυρίως για την πατρίδα μας που υπέστη εθνική, βιβλική καταστροφή. Μετά από έναν μήνα απραξίας λοιπόν, θα ήθελα να συμμετάσχω στον πόνο και την αγωνία όσων έμειναν πίσω για να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Να πω αυτό που κάθε άνθρωπος ανά τη Γη, που παρακολουθεί αυτή την καταστροφή με αγωνία, το "Ο Θεός να τους αναπαύσει" και να σταματήσει το κακό εδώ.
Άραγε τι σημαίνει η φράση: "Εθνικό Πένθος"; Δεν μας αφορά όλους; Ίσως θεωρηθώ υπερβολικός, αλλά μήπως κι εμείς, σαν πόλη που βρισκόμαστε δίπλα στα θύματα, θα έπρεπε να δείξουμε και έμπρακτα τη συμμετοχή μας σε αυτά που συμβαίνουν; Ίσως, όχι να ακυρωθούν εντελώς, αλλά να μειωθούν οι εκδηλώσεις των "Πινδαρίων 2018" για να συμβαδίσουμε κι εμείς με το πνεύμα όλων των Ελλήνων; Φυσικά, δεν εννοώ την παντελή παύση των εκδηλώσεων, αλλά τον περιορισμό του προγράμματος, κάτι που θα γινόταν απολύτως κατανοητό απ' όλους, γιατί είναι πολύ νωπό ακόμα το τραύμα.
Έμαθα πριν λίγο καιρό και πριν τις καταστροφές, ότι ο "Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Άσκρης" είχε κανονίσει συναυλία με έναν εκ των αγαπημένων μου καλλιτεχνών, ίσως τον πιο αγαπημένο μου, τραγουδιστή και τραγουδοποιό Μιχάλη Χατζηγιάννη. Προ ολίγου έμαθα από μία σελίδα στο Instagram, τοπικού Μέσου Ενημέρωσης ότι αυτή η μεγάλη εκδήλωση για το χωριό και γενικότερα για την περιοχή μας ακυρώθηκε, για λόγους προφανείς και αυτονόητους.
Μήπως λοιπόν να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα με άλλο τρόπο;
Μήπως λοιπόν να κάτσουμε να αναλογιστούμε την καταστροφή και το πόσο σοβαρή και μεγάλων διαστάσεων είναι;
Εκδηλώσεις θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε στο μέλλον πολλές. Τώρα πρέπει να νιώθουν οι συνάνθρωποί μας ότι είμαστε δίπλα τους και τους στηρίζουμε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της ζωής τους.
Μια σκέψη, μια άποψη, ένας προβληματισμός. Τίποτα άλλο...
photos by: Αρκάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου