Τι άραγε είναι αγάπη; Και τι είναι έρωτας; Πότε άραγε έρχονται; Φεύγουν; Κι αν ναι πότε;
Τι είναι αγάπη; Ναι είναι κάτι που διαρκεί... Και γι' αυτό δεν έχει μόνο ερωτικό περιεχόμενο, αλλά έχει βάθος το "Σ'αγαπώ". Δεν το λες μόνο στην κοπέλα ή στο αγόρι που σου αρέσει. Το λες στη μαμά, στο μπαμπά, στους παππούδες σου η σε κάποιον φίλο /φίλη σου. Γενικώς το λες εκεί που το νιώθεις ανεξαρτήτως τι σχέση έχεις με τον άλλον. Το "Σ' αγαπώ" ποτέ δεν εκπίπτει (Απ. Παύλος), δίνει ζωή στην Οικουμένη (Χατζής - Μαρινέλλα). Δεν κάνει διακρίσεις, δεν γνωρίζει από ηλικίες κλπ. Η αγάπη είναι κάτι ανεξάρτητο. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Είναι σαν τον αέρα που αναπνέουμε. Δεν ζεις χωρίς αυτόν τον αέρα, έτσι δεν ζεις και χωρίς αγάπη. Ελπίζει και υπομένει τα πάντα η αγάπη. Πολλές σχέσεις ζουν, υπάρχουν και εξαρτώνται μόνο και μόνο από αυτήν. Ρώτησαν μια υπερήλικη γριούλα: <<Γιαγιά πως καταφέρατε και ζήσατε με τον παππού 46 ολόκληρα χρόνια μαζί; >> και τους απάντησε η γιαγιά: <<Γιατί αγαπιόμασταν γιόκα μου. Μπορεί να είχαμε τις προστριβές μας, μπορεί να μαλώναμε, μπορεί να τρωγόμασταν, αλλά αγαπιόμασταν. Και τώρα που έφυγε το σπίτι είναι άδειο χωρίς αυτόν>>. Αυτό λείπει από το σήμερα. Η αγάπη. Η αληθινή. Η βαθιά. Η αστείρευτη. Μπαίνουν σε έναν γάμο ή σε μία σχέση για να πάρουν και όχι για να δώσουν, όχι γιατί αγαπούν αληθινά.
Καλά όλα αυτά με την αγάπη. Με τον έρωτα όμως τι γίνεται; Όταν έρχεται είσαι σε μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μέσα σε μια φάση τραγική. Δεν ξέρεις ποιος είσαι, που πας, που πατάς και που βρίσκεσαι. Όταν ο έρωτας μείνει ανεκπλήρωτος και το πρόσωπο που ερωτεύτηκες δεν ανταποκρίνεται, τότε πονάς, ξεσπάς, σε επηρεάζει στην καθημερινότητά σου και γενικώς "σε τσούζει" ωσότου να το ξεπεράσεις. Όταν όμως εκτυλίσσεται κάτι το οποίο είναι αμφίδρομο και το πρόσωπο που σου αρέσει ανταποκρίνεται είναι ό, τι καλύτερο εκείνη τη στιγμή. Προχωράει το πράγμα. Της / του κάνεις όλα τα χατήρια, περνάτε καλά οι δυό σας, αν είσαι άνδρας (και μάλιστα πιο τολμηρός) γνωρίζεις τους δικούς της για να ξέρουν με ποιον βγαίνει η κόρη τους (δεν ει κακό αυτό και ούτε σε δεσμεύει για κάτι). Πηγαίνεις και τον/την παίρνεις από τα ΚΤΕΛ ή από τον ΟΣΕ όταν επιστρέφει από τον οποίο κατάγεται ή σπουδάζει. Αν είσαι ακόμα πιο τρελός/ή εξακολουθείς και πηγαίνεις εκεί που σπουδάζει / κατάγεται κάνοντάς της/του έκπληξη. Όταν την περιμένεις να κοιμηθείτε αγκαλιά, ετοιμάζεις ατμόσφαιρα για να είναι πιο ρομαντικά με λουλούδια, κεριά κλπ. Και γενικώς κάνεις πράγματα τρελά ή υπέρ το δέον. Κάνεις τρέλες που κανείς άλλος δεν θα έκανε ρε παιδί μου.
Τι γίνεται όμως όταν φεύγει ο έρωτας; Όταν τη θέση του παίρνει η συνήθεια και η βαρεμάρα; Τότε άσ' τα να πάνε. Αν είσαι από το στρατόπεδο που σου πέρασε ο έρωτας είναι δύσκολο να το πεις. Κατ' αρχάς, δεν ξέρεις πως θα το "πάρει" ο άλλος. Αν όμως είσαι από την πλευρά που θα μάθεις το τέλος, είναι επίπονο. Σίγουρα υπάρχουν σημάδια από το άλλο πρόσωπο. Δεν μπορεί να κατέβηκες από άλλον πλανήτη. Κάτι θα είχες καταλάβει. Δεν μπορεί να μην ήξερες. Κι όμως, κατάλαβα, αλλά ήλπιζα να αλλάξει κάτι. Ήλπιζα ότι θα αλλάξει γνώμη. Το θέμα είναι ότι θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου, όμως θα πρέπει να βρεις το χρόνο, να ανασυνταχθείς γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν πρέπει να σε πετυχαίνει κανένας κάτω γιατί θα το εκμεταλλευτεί. Πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να σηκωθείς, να σταθείς στα πόδια σου δυνατότερος/η και έχοντας αντιμετωπίσει ή αντιμετωπίζοντας ακόμα αυτό τον πόνο. Το παν είναι να σηκωθείς. Άπαξ και σηκωθείς μη φοβάσαι.
Και ξέρεις κάτι; Όσες φορές κι αν πληγωθείς αξίζει να το ξαναζήσεις αυτί το συναίσθημα. Αυτό το σφύξιμο στο στομάχι που νιώθεις λίγο πριν τον δεις για το πρώτο ραντεβού.
Ξέρεις κάτι;
Είσαι κάτι το οποίο θα το ξαναζούσα ακόμα κι αν ήξερα ότι θα κατέληγε έτσι άδοξα!
Σ' αγαπώ και μου λείπεις...
Να προσέχεις... 💔💔💔
