Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν για την έλευση του Χριστού! - Έχουν διασωθεί αρχαία κείμενα που το αποδεικνύουν

Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο που όλοι το αποδέχονται – περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ’ αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης:

«Θα απογυμνωθεί απ’ όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείτε άδικος για όλη του τη ζωή. Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει».

Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου, ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο Ιώ και τον Θεό (στ.772, 834, 848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους (908,920). Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής:

«Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή, θελήση τ’ είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην, κνέφαια τ’ άμφί Ταρτάρου βάθη» μετάφραση «μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον ‘Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043).

Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα:

«Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}).

Στο Άγιον Όρος υπάρχουν χειρόγραφα που διασώζουν προφητείες της Σίβυλλας –της ιέρειας του Απόλλωνα– για την έλευση του Χριστού π.χ σε χειρόγραφο με την ονομασία «Υπόμνημα εις τον Άγιον Απόστολον Φίλιππον» πού φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρείου αναφέρονται τα εξής:

«Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ώς Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπον από την φθοράν των ανίατων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί ψηλά ώς κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα».

Στο ίδιο χειρόγραφο αναφέρεται μία ανατριχιαστική προφητεία για την θεανθρώπινη φύση του Χριστού, για το εκούσιον πάθος Του, αλλά και για την Ανάστασή Του:

«Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ό οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε ή Θεότης Του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, που υποφέρει από τους θνητούς τά πάντα, δηλαδή τον σταυρό, την ύβριν, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσεν, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».

Οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται και σε άλλα χειρόγραφα πού βρίσκονται σε άλλες Μονές του Αγίου Όρους η αλλού(π.χ Μονή Σινά). Παρατίθενται ακόμη σε σύγχρονο βιβλίο, στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτη Βίκτωρος Ματθαίου, όπως αναφέρει το periergaa.

Και γι’ αυτούς που ίσως αμφισβητήσουν ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν πράγματι από την Σίβυλλα και ισχυριστούν ότι είναι επινοήσεις κάποιον Χριστιανών Μοναχών, αρκεί το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός. Από διάφορες πηγές έχει διασταυρωθεί πώς τις προφητείες αυτές αλλά και άλλες –είτε της Σίβυλλας είτε άλλων σοφών Ελλήνων- χρησιμοποίησε η Αγία Αικατερίνη. Συγκεκριμένα, το 305 η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή έλεγχε τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο για την ειδωλολατρική του πολιτική.

Ό τελευταίος συγκέντρωσε τότε τους σοφότερους ειδωλολάτρες της αυτοκρατορίας για να την μεταπείσουν και να την κάνουν παγανίστρια. Στο διάλογο που ακολούθησε, αυτή η πάνσοφη και σπουδαγμένη στην Ελληνική παιδεία γυναίκα στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός ανέφερε – μεταξύ άλλων - και τις προφητείες της Σίβυλλας.

Και για να προληφθεί η κάθε απερίσκεπτη “σκέψη”, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έπλασε αυτές τις προφητείες η ίδια η Αγία για τους εξής βασικότατους λόγους:

Δεν θα μπορούσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ιέρεια του Απόλλωνα μπροστά στους σοφότερους εκπροσώπους της αρχαίας θρησκείας, διότι αμέσως όλοι θα διαπίστωναν το ψέμα της. Όμως, όχι μόνο δεν την κατηγόρησε κανείς για αναλήθειες, αλλά αντιθέτως οι σοφοί ειδωλολάτρες παραδέχτηκαν την λεκτική τους ήττα και όλοι αμέσως ασπάστηκαν με τη θέληση τους τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να τους θανατώσει.

Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αμφισβητήσει την αδιάσειστη αλήθεια ότι τα προφητικά αυτά λόγια βγήκαν από το στόμα της Σίβυλλας. Σε άλλο χειρόγραφο που βρίσκεται στην Αγιορείτικη Μονή Διονυσίου, αναφέρεται μια άλλη προφητεία της Σίβυλλας:

«Σας προφητεύω έναν τρισυπόστατο Θεό στα ύψη εκτεινόμενο του οποίου ο αιώνιος Λόγος σε ανυποψίαστο κόρη θα κυοφορηθεί, όπως ακριβώς το φέρον φωτιά τόξο, το μέσον του κόσμου διαπερνώντας. Όλο τον κόσμο αφού επαναφέρει στην ζωή, και στον Πατέρα θα τον προσφέρει σαν δώρο. Μαρία θα είναι το όνομα αυτής».

Βλέπουμε λοιπόν ότι η Θεία Πρόνοια μέσω του “σπερματικού λόγου” (όπως τον ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας) φώτισε κάποιους Έλληνες της Αρχαιότητας και έτσι άφησαν εκατοντάδες χρόνια πρίν τον Χριστό προφητείες για την έλευσή Του.

Και άλλοι αρχαίοι λαοί έδωσαν τέτοιες προφητείες χωρίς να πλησιάζουν σε καμία περίπτωση την ακριβολογία των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης περιοριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην αναφορά για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα πού θα λυτρώσει τον κόσμο.

Οι προφητείες όμως των αρχαίων Ελλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεία για τον Χριστό (γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματα Του, Σταύρωση, Κάθοδος στον Άδη και Ανάσταση Του, τρείς υποστάσεις του Θεού). Έτσι, πολλές απ’ αυτές καθίστανται ισάξιες με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κάποιες άλλες τις ξεπερνούν κιόλας.

Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει και ο μεγάλος μας εκκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος στο έργο του Στρωματείς (5,13) δηλώνει απερίφραστα: «Ούκ οίμαι υπό Ελλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτήρα ημών» δηλαδή «δεν είναι δυνατόν, νομίζω, να προαναγγελθεί σαφέστερα από τους Έλληνες ό Σωτήρας μας».

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Προσπαθούσαν να αποδεσμευτούν από τη δυναστεία των θεών και να πλησιάσουν τον ένα και αληθινό Θεό.

Αποδεικνύεται πως περίμεναν καρτερικά την έλευση του Χριστού για αιώνες. Γι’ αυτό και όταν έγινε η συνάντηση Χριστού και Ελλήνων, ο Χριστός είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην -12,23) δηλαδή «έφτασε ή ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου (=ο Χριστός)». Και έτσι έγινε…



Πηγή: pronews.gr

10 εκφράσεις του ΄90 που ακούγονταν σε κάθε σχολείο!

Ξέρεις τι; Ok, δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα χρονομηχανές, επομένως είναι αδύνατον να πάμε πραγματικά πίσω στον Χρόνο και στην καλύτερη περίοδο της ζωής μας- τότε που η μεγαλύτερη έγνοια μας ήταν αν θα ’χει φέρει το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς καινούργιες μπουγελόφατσες γιατί βαρεθήκαμε τις παλιές.  Τα σώμα μας είναι υποχρεωμένο να μείνει στο 2018. Όμως, ποιος είπε ότι δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε νοητά προς τα πίσω; Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τα μάτια, να σκεφτούμε την αγαπημένη αυλή του δημοτικού μας, να φορέσουμε την αγαπημένη μας χρωματιστή αντιανεμική φόρμα- κατάλοιπο των τελών των 80s (η οποία, μεταξύ μας, αποτελεί στυλιστικό κακούργημα που θα ’πρεπε να τιμωρείται με δημόσιο λιθοβολισμό στην πασαρέλα), να περάσουμε τα δάχτυλά μας από το κούρεμα- καπελάκι που είχαμε και ν’ αρχίσουμε να παίζουμε και πάλι ψηλοκούμυτο με τους συμμαθητές μας.

Σσσσς, ακούστε: 10 χαρακτηριστικές, χαρακτηριστικότατες εκφράσεις αρχίζουν να βγαίνουν από το στόμα του πρότερου εαυτού μας (εκείνου που είχε Γ΄ στ’ αγγλικά, κάτι που έκανε τον πατέρα μας ν’ αρχίσει τα γαλλικά). Για την ακρίβεια, από το στόμα όλων των παιδιών του σχολείου- 10 εκφράσεις που, μεταξύ μας, δεν έβγαζαν και τόσο πολύ νόημα. Τις  θυμάστε;

«Σκασίλα μου μεγάλη και 10 παπαγάλοι, σκασίλα μου μικρή και 10 ποντικοί!» Ουδείς έχει καταλάβει μέχρι σήμερα για ποιο λόγο οι παπαγάλοι συμβολίζουν τη μεγάλη σκασίλα, τη στιγμή που οι ποντικοί αντιστοιχούν στη μικρή. Τουλάχιστον τηρούνται οι ισορροπίες κι έχουμε 10 από κάθε πλευρά. Κάτι είναι κι αυτό.

«Είσαι και φαίνεσαι και μια χοντρή παντρεύεσαι και την ερωτεύεσαι!» Απάντηση- μαχαιριά σε κάθε μικρό  που ήθελε να μας την πει, μόνο που εμείς δε μασούσαμε από αυτά: και του φορτώσαμε μια χοντρή και τον παντρέψαμε μαζί της και, π’ ανάθεμά τον, την ερωτεύτηκε. Δεν τον χάλασε…

«Αγόρια ατσίδες, κορίτσια κατσαρίδες!» Λεκτικό Slam Dunk στα μούτρα των κοριτσιών, όταν τολμούσαν να τα βάλουν μαζί μας. Φροντίζαμε να τους υπενθυμίσουμε ποιος έχει το πάνω χέρι στη μάχη των δύο φύλων (τότε, οι αδαείς, νομίζαμε πως είμαστε εμείς…) μ’ εκφράσεις που θα έκαναν ακόμα και λιμενεργάτες να κοκκινίσουν. Να, όπως (και) το…

«Αγόρια ιππότες, κορίτσια μαύρες κότες!»
Της στρογγυλής τραπέζης εμείς, ανακατεμένες με τα μαύρα πίτουρα αυτές, να τις ξεπουπουλιάζουμε πολυεπίπεδα κάθε φορά που τολμούσαν να μας «αντισταθούν». Ωστόσο, το κορυφαίο όλων ήταν το…

«Αγόρια ρομπότ, κορίτσια φεριμπότ!» Εδώ η γλωσσολογική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς αυτή η έκφραση απλά δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Όπως και να ’χει, ρομπότ > φεριμπότ.

«Όποιος λέει ψέματα πέφτει μεσ’ τα αίματα κι όποιος λέει αλήθεια έχει το Θεό βοήθεια!» 
Πασιφανής η επιρροή της φονταμενταλίστριας γιαγιάς εδώ, η οποία προτιμούσε να μας δώσει κάνα χεράκι ξύλο και να γίνουμε μεσ’ τα αίματα, προκειμένου να έχουμε το Θεό βοήθεια. Αλήθεια.

«Αγάπη μου λατρεία μου, καμένη μπαταρία μου σε βλέπω στο όνειρο μου και ξύνω τον πωπό μου!»
Ατάκα- εθισμός με ποικίλες χρήσεις: είτε το λέγαμε κοροϊδευτικά στην Ελενίτσα που και καλά δε μας άρεσε (αλλά που όταν γυρνούσαμε σπίτι διαβάζαμε το λεύκωμά της και καπνίζαμε 4 πακέτα άφιλτρα από την καψούρα μας για πάρτη της) είτε πειράζαμε τους BFF μας- τους οποίους δεν τους έχουμε δει ούτε μισή φορά έκτοτε- είτε απλά μας είχε κολλήσει και το τραγουδούσαμε σε κάθε διάλειμμα μέχρι να σπάσουμε επιτυχώς όλους τους όρχεις της γης. Μαντέψτε: τα καταφέρναμε.

 «Καθρεφτάκι!» 
Από τις πιο αξιοπρόσεκτες φλωριές στα χρονικά της φλωριάς, αυτή η ατάκα λεγόταν όταν κάποιος μας προσέβαλλε και τους επιστρέφαμε την προσβολή αυτοστιγμεί, βάζοντας τις παλάμες μας στο πρόσωπο και ουρλιάζοντας «Καθρεφτάκι!» Σε περίπτωση που δεν συμμορφωνόταν, είχαμε την απόλυτα κολασμένη εναλλακτική:

«Όποιος το λέει πρώτος, είναι!»
Έστω ότι κάποιος μεγαλωμένος μέσα στην αλητεία- ο Stan για παράδειγμα- σε φώναζε «Χαζέ!». Κι έστω ότι δεν ήθελες να του κατακερματίσεις την ψυχολογία χρησιμοποιώντας το περιβόητο «Καθρεφτάκι». Τι έκανες; Μειδιούσες αινιγματικά και του πετούσες ένα «Όποιος το λέει πρώτος, είναι», πριν χαθείς στο βάθος σέρνοντας το ζεύγος των γεννητικών σου αδένων. Ποιος είναι ο χαζός τώρα, Stan;

 «Στο δικό μου δεν χωράει στο δικό σου κολυμπάει, στο δικό μου κάνει κρος στο δικό σου μοτοκρός, στο δικό μου κάνει τούμπες στο δικό σου κωλοτούμπες, στο δικό μου κάνει σκι στο δικό σου πιροσκί!» 
Εδώ δε χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για το έκφυλο μυαλό που είχαμε στα 11 και θα έκανε ακόμα και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ να κοκκινίσει, αλλά να σταθούμε μονάχα σ’ ένα σημείο: Από πότε το να κάνει πιροσκί είναι χειρότερο από το να κάνει σκι;

Πηγή: menshouse.gr

Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Μετά, λοιπόν από όλες αυτές τις φασαρίες, που δε λέω, καλά περάσαμε, κι αυτά χρειάζονται, έρχεται μία περίοδος ησυχίας. Για μένα η πιο όμορφη περίοδος του χρόνου. Η Μεγάλη Σαρακοστή, με αρχή της, την Καθαρά Δευτέρα. Νηστεία, Ιερές Ακολουθίες, Προσευχή.
Νηστεία από όλα όμως. Όποιος θέλει, μπορεί και έχει τη δύναμη. Ο Χριστός δεν ανάγκασε κανέναν. Ναι, να νηστέψουμε από τα υλικά, αλλά πιο σημαντικό είναι να νηστέψουμε πνευματικά και ακόμα πιο πολύ στην ψυχή μας. Από αυτά που λέμε με το στόμα. Πόσοι είναι εκείνοι που θα πάνε στον πνευματικό, εκτός Σαρακοστής, να πουν: "Έφαγα κρέας την Πέμπτη, να κοινωνήσω το Σάββατο;".
Α) Η Πέμπτη δεν είναι μέρα νηστείας. Είναι μέγα λάθος, όχι μόνο, δείχνει προσβολή προς την Εκκλησία, που έχει ορίσει τις Νηστείες Τετάρτης και Παρασκευής, αλλά και πρακτικά εξασθενεί ο οργανισμός από την έλλειψη τροφών. Εξασθενεί έτσι κι αλλιώς με τις ήδη διατεταγμένες Νηστείες, άμα προσθέτουμε κι άλλες θα πέσουμε κάτω.
Β) Ποιος όμως θα πάει στον Πνευματικό να πει: "Κατέκρινα την Πέμπτη. Να κοινωνήσω;". Αυτό είναι το θέμα μου. Δεν πρέπει να κοιτάς μόνο τα εισερχόμενα, αλλά και τα εξερχόμενα. Ο Χριστός δεν είπε ότι το κρέας ή τα αυγά είναι αμαρτία, ο Χριστός είπε: "Μη κρίνεις, ίνα μη κριθείς".
Τέλος πάντων, δε θέλω να αναλύσω αυτό το θέμα, μη έχοντας εκκλησιαστικό blog. Θέλω όμως να σταθώ στο θέμα της Σαρακοστής. Εκείνος που είναι, σχετικά, κοντά στην Εκκλησία, χωρίς να εννοώ ότι εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή, αλλά να μην έχει και τη σχέση: " Πάω πέντε λεπτά πριν την Ανάσταση και αφού μου πουν "Χριστός ανέστη" και τους απαντήσω "Επίσης" (Τεχνικό πρόβλημα! Τι σημαίνει; Επίσης = Ο Χριστός αναστήθηκε - Κι εσείς να αναστηθείτε!!! ΔΥΣΚΟΛΟ), φεύγω".
Σαρακοστή είναι η ησυχία των Ιερών Ακολουθιών: Της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων τις Τετάρτες το απόγευμα, συνήθως, αλλά και τις Παρασκευές το πρωί, το γλυκύτατο πρόσωπο της Παναγίας μέσα σε ένα κλίμα χαρμολύπης στους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή απόγευμα. Είναι η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία της Κυριακής με τα Θεόπνευστα λόγια στις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου συνοδευόμενα είτε από τη λιτάνευση των Ιερών Εικόνων γύρω από το ναό την Α' Κυριακή (Της Ορθοδοξίας), είτε με την Ακολουθία της Σταυροπροσκυνήσεως την Γ' Κυριακή, είτε με την ευλογία των δαφνών την Κυριακή των Βαΐων.
Σαρακοστή όμως δεν είναι μόνο αυτά, η Νηστεία και οι Ακολουθίες δηλαδή. Είναι η έναρξη της περιόδου της Άνοιξης. Η Μεγάλη Σαρακοστή, πιστεύω, στο μυαλό όλων είναι συνυφασμένη με την Άνοιξη. Είναι η άνοιξη της ψυχής μας. Όλοι νιώθουν εκείνη την προσμονή για το Πάσχα. Είτε για τα όμορφα λόγια των Ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος, είτε γιατί θα ξαναδείς τους φίλους σου και τους συγγενείς σου το Πάσχα, είτε γιατί πεινάς λόγω Νηστείας είτε γιατί και φέτος βγαίνεις από αυτό το Στάδιο πιο δυνατός και πιο ευλογημένος. Μόνο του το "Χριστός ανέστη" συνοδευόμενο από τις Καμπάνες που χτυπούν χαρμόσυνα φτάνει.
Το ρίγος που διατρέχει ολόκληρο το κορμί σου στην αναγγελία του μηνύματος αρκεί. Όλοι χαίρονται. <<Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες συγχάρητε>>, γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος στον Κατηχητικό του Λόγο.
Η Σαρακοστή, όπως είπα και πιο πάνω, είναι ένα Στάδιο. Το Στάδιο των Αρετών. Για να κερδίσεις το μετάλλιο, να ζήσεις δηλαδή την Ανάσταση, πρέπει να τρέξεις όλο το γήπεδο. Αν δεν ακούσεις το "Κατευθυνθήτω η προσευχή μου" στις Προηγιασμένες, αν δεν απαγγείλεις κι εσύ το "Χαίρε" στην Παναγιά μας, αν δεν ψάλλεις "Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα", τι να σε κάνω στο σπίτι να κοιμάσαι; Αν δεν κάνεις την προπόνηση που πρέπει, πως θα πάρεις το μετάλλιο του Χριστού;

Δεν είναι μόνο αυτά βέβαια.

Η Σαρακοστή είναι η ευκαιρία του ανθρώπου να ψάξει βαθιά μέσα στον εαυτό του, να δει τι τον βαραίνει. Να συγχωρήσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον αδελφό του. Να σωπάσει και να βγάλει την κατάκριση από τη ζωή του. Να σταματήσει να αμαρτάνει και να προσπαθήσει να εξαγνίσει την ψυχή του. Να ηρεμήσει μέσα του.
Αυτό είναι η Σαρακοστή. Η ηρεμία. Θέλει αγώνα. Ας προσπαθήσουμε. Εμείς λίγο και ο Χριστός θα κάνει αυτό το λίγο, πολύ.
Αν και καθυστερημένα,
καλή Σαρακοστή!

Φωτογραφικό υλικό από Καρναβαλικές εκδηλώσεις άλλων πόλεων

Πάτρα
Για τις φωτογραφίες απο το Καρναβάλι της Πάτρας ευχαριστώ πολύ τη φίλη μου τη Γεωργία!

Ξάνθη 

Τις φωτογραφίες από την Ξάνθη μου τις έστειλε ο φίλος μου ο Κώστας και τον ευχαριστώ πολύ! 

Χαλκίδα 

Τις φωτογραφίες από το μοναδικό και φαντασμαγορικό καρναβάλι της Χαλκίδας τις τράβηξα ο ίδιος. 

Σκέψεις γιατί αγαπώ τη Θήβα μας!

Φέτος, μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά τις εκδηλώσεις που πραγματοποίησε η γειτονική πόλη της Χαλκίδας. Δυστυχώς, όμως δεν κατάφερα να είμαι στα δρώμενα του Βλάχικου Γάμου στη γενέτειρά μου, τη Θήβα και ζήτησα φωτογραφικό υλικό από φίλους που ήταν εκεί, το οποίο και μου έστειλαν για να δω κι εγώ τον φετινό Βλάχικο Γάμο.
Και λόγω τούτου εδώ του Blog, που η αφεντιά μου διαχειρίζεται, έκανα μερικές συγκρίσεις που μου δημιούργησαν σκέψεις και θλίψη και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας:
Α) Έμαθα ότι για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, δεν συμμετείχε ίσως ο ιστορικότερος συλλογος στο έθιμο, ο "Λάιος". Δεν γνωρίζω το λόγο, αλλά οπωσδήποτε αυτό το γεγονός είναι λυπηρό. Αν και έμαθα και είδα από τις αναρτήσεις τους στα social media ότι πολλά παιδιά του συλλόγου συμμετείχαν στο έθιμο.
Β)Διαπίστωσα ότι στη Χαλκίδα, είχαν δώσει μεγάλες διαστάσεις σε αυτή την προσπάθεια, διαφημίζοντας το γεγονός ποικιλότροπα (π.χ. Γιγαντοαφίσες παντού στην πόλη με το αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων, διαφημιστικά σποτάκια σε όλα τα ραδιόφωνα της πόλης, διαφήμιση μέσω ίντερνετ κλπ.). Το ίδιο διαπίστωσα και για τις άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις άλλων πόλεων, που είχαν κινητοποιηθεί διαφημιστικά.
Γ) Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει κινητοποίηση από πολλούς φορείς :
-Δημοτική αρχή,
-Πολιτιστικούς συλλόγους,
-Εμπορικό σύλλογο (Υπενθύμιση! Σάββατο βράδυ η Χαλκίδα είχε Λευκή Νύχτα, που συνεπάγεται δράσεις εμπορικού συλλόγου),
-Τοπικά ΜΜΕ (Τύπος, Ραδιόφωνα, Ιστοσελίδες) και όλους εκείνους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αναβάθμιση και την διαφήμιση σε όλη την Ελλάδα, αυτού του ιστορικού εθίμου.
Με αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, δεν κατηγορώ κανέναν για ελλιπή προσπάθεια. Καταλαβαίνω τον αγώνα που κάνουν αυτοί που φέρουν την ευθύνη της διοργάνωσης, αλλά προσπαθώ κι εγώ, με καλή διάθεση, να συμβάλλω, όσο μπορώ, με σκέψεις και προτάσεις στην αναβάθμιση του Βλάχικου Γάμου, στη διάδοσή του και στη συνέχειά του για πολλά χρόνια ακόμα στην πόλη μας.