Μπορεί να μην είναι η καλύτερη εποχή για το χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί να μην είναι στην κυβέρνηση, μπορεί να μην είναι ούτε καν Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Όμως οι αξίες του και τα ιδανικά του είναι χαραγμένα βαθιά στα θεμέλια της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα γίνεται 45 ετών. 45 χρόνια προσφοράς. 45 χρόνια κοντά στην Ελληνίδα και στον Έλληνα.
Το τρίπτυχο Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία - Κοινωνική Απελευθέρωση είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Κρύβει μέσα του αγώνες και νίκες, που ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο μεγάλος ηγέτης της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, έδωσε για την πατρίδα και το λαό.
Προσπαθώντας να αφουγκραστώ τη σημερινή μέρα, μεθυσμένος από τα συναισθήματα αυτής της επετείου, παλεύω να ρίξω αυτά που σκέφτομαι στο χαρτί.
Να εξηγηθώ όμως, ότι δεν έζησα ούτε τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, ούτε την Αλλαγή της περιόδου '81 - '89, ούτε το βρώμικο '89, ούτε την επανεκλογή του '93, ούτε το θάνατο του Ανδρέα το '96. Γεννήθηκα το 1997. Στο μυαλό και στην καρδιά μου, το ΠΑΣΟΚ είναι τρόπος ζωής. Είναι το απόλυτο παράδειγμα για να πορευτώ στη ζωή μου. Είναι η δημιουργία μιας ιδέας, η άνοδος, η δόξα και η πτώση. Η πορεία του Σοσιαλιστικού χώρου στην Ελλάδα είναι ακριβώς όπως η ζωή του ανθρώπου. Έχει άνοδο και κάθοδο.
Τα αισθήματα αυτά υπήρχαν ήδη 21 χρόνια, όμως τον τελευταίο χρόνο και πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο εξάμηνο μπήκε αυτή η φλόγα του αγώνα μέσα μου. Ίσως είναι η συμμετοχή στο 2ο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Ίσως είναι ο αγώνας που δώσαμε στη Βοιωτία μαζί με τον βουλευτή μας Γιώργο Μουλκιώτη Για να επαναφέρουμε την έδρα του κινήματος στη Βοιωτία και τη μοναδική στη Στερεά Ελλάδα.
Όταν ακούω τον Ανδρέα να μιλάει με πιάνει ρίγη συγκίνησης. Όταν τον βλέπω να σηκώνει τα χέρια νιώθω ότι αγκαλιάζει, όχι μόνο εμένα, αλλά όλους τους Έλληνες. Όσο διαβάζω την ιστορία αυτού του τόπου αντιλαμβάνομαι, όλο και περισσότερο, ποιος χώρος ήταν ο πιο ευεργετικός για τη χώρα ποιος έφερε τις τομές σε πολλούς τομείς. Στην υγεία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), το ΕΚΑΒ και πολλά άλλα. Στην Παιδεία, νέα Πανεπιστήμια και ίδρυση ΤΕΙ. Στην άμυνα της χώρας, η άμεση υπεράσπιση των χωρικών εδαφών με αποκορύφωμα το περιστατικό με το Σισμίκ το 1987. Στην Εθνική συμφιλίωση, με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την κατάργηση των φακέλων στην ασφάλεια που χώριζε τους Έλληνες σε πατριώτες και σε μιάσματα. Φυσικά, δεν ξεχνάμε την προσωπική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου και γενικότερα του ΠΑΣΟΚ απέναντι στα εθνικά ζητήματα:
"Δεν αναγνωρίζουμε κανένα κράτος με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του στα βόρεια σύνορά μας".
"Το όνομά μας είναι η ψυχή μας".
Αυτά εν συντομία έκανε το κακό ΠΑΣΟΚ των 45 χρόνων που κατηγορείται από όλους.
Ίσως να είναι αυτό που λένε νεανικός ενθουσιασμός, όμως αισθάνομαι ότι ο χώρος αυτός έχει ακόμα πολλά να δώσει στην πατρίδα. Όσο κι αν λοιδορηθεί, όσο κι αν χτυπηθεί από το σημερινό δίπολο Νέα Δημοκρατία - ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου το ίδιο έγινε και το 1989, όταν ο τότε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς, Χαρίλαος Φλωράκης προσπάθησαν από κοινού να εξοντώσουν τον Ανδρέα, να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ και να επιτύχουν τον κατακερματισμό της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, όπου και απέτυχαν οικτρά.
Άλλωστε πάντοτε το καρποφόρο δέντρο χτυπάται.
Και το ΠΑΣΟΚ από τις τρεις Σεπτεμβρίου 1974 όχι και της 3ης Σεπτεμβρίου 2019 έχει προσφέρει πολλούς καρπούς στην Ελληνική κοινωνία.
Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Μπορεί να μην είναι στην κυβέρνηση, μπορεί να μην είναι ούτε καν Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Όμως οι αξίες του και τα ιδανικά του είναι χαραγμένα βαθιά στα θεμέλια της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα γίνεται 45 ετών. 45 χρόνια προσφοράς. 45 χρόνια κοντά στην Ελληνίδα και στον Έλληνα.
Το τρίπτυχο Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία - Κοινωνική Απελευθέρωση είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Κρύβει μέσα του αγώνες και νίκες, που ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο μεγάλος ηγέτης της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, έδωσε για την πατρίδα και το λαό.
Προσπαθώντας να αφουγκραστώ τη σημερινή μέρα, μεθυσμένος από τα συναισθήματα αυτής της επετείου, παλεύω να ρίξω αυτά που σκέφτομαι στο χαρτί.
Να εξηγηθώ όμως, ότι δεν έζησα ούτε τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, ούτε την Αλλαγή της περιόδου '81 - '89, ούτε το βρώμικο '89, ούτε την επανεκλογή του '93, ούτε το θάνατο του Ανδρέα το '96. Γεννήθηκα το 1997. Στο μυαλό και στην καρδιά μου, το ΠΑΣΟΚ είναι τρόπος ζωής. Είναι το απόλυτο παράδειγμα για να πορευτώ στη ζωή μου. Είναι η δημιουργία μιας ιδέας, η άνοδος, η δόξα και η πτώση. Η πορεία του Σοσιαλιστικού χώρου στην Ελλάδα είναι ακριβώς όπως η ζωή του ανθρώπου. Έχει άνοδο και κάθοδο.
Τα αισθήματα αυτά υπήρχαν ήδη 21 χρόνια, όμως τον τελευταίο χρόνο και πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο εξάμηνο μπήκε αυτή η φλόγα του αγώνα μέσα μου. Ίσως είναι η συμμετοχή στο 2ο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Ίσως είναι ο αγώνας που δώσαμε στη Βοιωτία μαζί με τον βουλευτή μας Γιώργο Μουλκιώτη Για να επαναφέρουμε την έδρα του κινήματος στη Βοιωτία και τη μοναδική στη Στερεά Ελλάδα.
Όταν ακούω τον Ανδρέα να μιλάει με πιάνει ρίγη συγκίνησης. Όταν τον βλέπω να σηκώνει τα χέρια νιώθω ότι αγκαλιάζει, όχι μόνο εμένα, αλλά όλους τους Έλληνες. Όσο διαβάζω την ιστορία αυτού του τόπου αντιλαμβάνομαι, όλο και περισσότερο, ποιος χώρος ήταν ο πιο ευεργετικός για τη χώρα ποιος έφερε τις τομές σε πολλούς τομείς. Στην υγεία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), το ΕΚΑΒ και πολλά άλλα. Στην Παιδεία, νέα Πανεπιστήμια και ίδρυση ΤΕΙ. Στην άμυνα της χώρας, η άμεση υπεράσπιση των χωρικών εδαφών με αποκορύφωμα το περιστατικό με το Σισμίκ το 1987. Στην Εθνική συμφιλίωση, με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την κατάργηση των φακέλων στην ασφάλεια που χώριζε τους Έλληνες σε πατριώτες και σε μιάσματα. Φυσικά, δεν ξεχνάμε την προσωπική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου και γενικότερα του ΠΑΣΟΚ απέναντι στα εθνικά ζητήματα:
"Δεν αναγνωρίζουμε κανένα κράτος με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του στα βόρεια σύνορά μας".
"Το όνομά μας είναι η ψυχή μας".
Αυτά εν συντομία έκανε το κακό ΠΑΣΟΚ των 45 χρόνων που κατηγορείται από όλους.
Ίσως να είναι αυτό που λένε νεανικός ενθουσιασμός, όμως αισθάνομαι ότι ο χώρος αυτός έχει ακόμα πολλά να δώσει στην πατρίδα. Όσο κι αν λοιδορηθεί, όσο κι αν χτυπηθεί από το σημερινό δίπολο Νέα Δημοκρατία - ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου το ίδιο έγινε και το 1989, όταν ο τότε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς, Χαρίλαος Φλωράκης προσπάθησαν από κοινού να εξοντώσουν τον Ανδρέα, να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ και να επιτύχουν τον κατακερματισμό της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, όπου και απέτυχαν οικτρά.
Άλλωστε πάντοτε το καρποφόρο δέντρο χτυπάται.
Και το ΠΑΣΟΚ από τις τρεις Σεπτεμβρίου 1974 όχι και της 3ης Σεπτεμβρίου 2019 έχει προσφέρει πολλούς καρπούς στην Ελληνική κοινωνία.
Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Διότι...
ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΝΗ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χρόνια μας πολλά!
Ηλίας Κάμπαξης
Φοιτητής Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χρόνια μας πολλά!
Ηλίας Κάμπαξης
Φοιτητής Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ
