Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι Θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των Θείων Αποστόλων, και των Ιερών Ευαγγελίων, παραδεσώκασιν ημίν τέσσαρα τινά εορτάζειν, τον Ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ' ημάς Φρικτών Μυστηρίων), την Υπερφυά Προσευχήν, και την Προδοσίαν αυτήν.

Τη Μεγάλη Πέμπτη η Εκκλησία μας τοποθετεί τέσσερα γεγονότα. 

1) Τον Ιερό Νιπτήρα, όπου ο Χριστός ένιψε τους πόδας των Μαθητών Του,

2) Τον Μυστικό Δείπνο, εκεί όπου παραδόθηκε το Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας,

3) Την Προσευχή του Κυρίου και 

4) Την Προδοσία από τον Ιούδα. 

Ότε οι ένδοξοι μαθηταί εν τω νιπτήρι του δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας, εσκοτίζετο· και ανόμοις κριταίς σε τον δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον δια ταύτα αγχόνη χρησάμενον· φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την Διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε, δόξα σοι

Μυσταγωγών σου Κύριε τους Μαθητάς, εδίδασκες λέγων. Ω φίλοι, οράτε, μηδείς υμάς χωρίσει μου φόβος· ει γαρ πάσχω, αλλ’ υπέρ του κόσμου· μη ουν σκανδαλίζεσθε εν εμοί· ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν μου, λύτρον υπέρ του κόσμου. Ει ουν υμείς φίλοι μου εστε, εμέ μιμείσθε· ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος, ο δεσπότης, ως ο διάκονος· μείνατε εν εμοί, ίνα βότρυν φέρητε· εγώ γαρ ειμι της ζωής η άμπελος