Σήμερα είναι η Μεγάλη γιορτή της Υπαπαντής και ταυτόχρονα η Ορθόδοξη γιορτή της Μητέρας η οποία καθιερώθηκε στην Ελλάδα το 1929. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 άλλαξε και μεταφέρθηκε τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου λόγω του ότι γιορταζόταν έτσι και στην Αμερική, παρ' όλα αυτά η παράδοση στην Ελλάδα είναι αυτή.
Γιορτάζουμε λοιπόν ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο στη ζωή μας. Το πρόσωπο εκείνο, το οποίο όσες "αταξίες" και να κάνουμε, σε όσα λάθη κι αν υποπέσουμε, σε όσους σταυρούς κι αν σηκώσουμε θα είναι πάντα εκεί. Ναι μεν να μας μαλώσει και να μας πει αυτό το εκνευριστικό <<Στα έλεγα εγώ>>, αλλά ξέρουμε ότι πάντα θα μας αγαπά και θα μας στηρίζει.
Η Παναγία θεωρώ, πάντα μέσα από την ταπεινή μου άποψη, ότι είναι το παράδειγμα εκείνο της μάνας που είναι πιο ενδεικτικό. Σήμερα ο Συμεών ο Θεοδόχος θα κοιτάξει στον ουρανό το Θεό για να Του πει το εξής:
Τώρα, Κύριε, μπορείς να με πάρεις ειρηνικά, όπως μου
υποσχέθηκες, διότι είδαν τα μάτια μου το Σωτήρα, που είναι φως για να
φανερωθεί στα έθνη και δόξα του λαού σου του Ισραήλ.
Γυρνάει όμως και στην Παρθένο Μαρία, μέσα σε αυτή τη φοβερή διήγηση του Ευαγγελιστού Λουκά, για να της πει ότι το παιδί της θα γίνει "Σημείον Αντιλεγόμενον" και ότι ρομφαία θα διαπεράσει την καρδιά της. Τώρα δεν το κατάλαβε. Ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι τι μπορούσε να καταλάβει. Θα το καταλάβαινε όμως 33 χρόνια μετά όταν θα έβλεπε το παιδί της, το σπλάχνο της, το αίμα από το αίμα της και τη σάρκα από τη δική της σάρκα, να μαστιγώνεται, να λοιδορείται και να χλευάζεται. Θα τον αντικρίσει επάνω στο σταυρό να βασανίζεται, να καρφώνεται σαν εγκληματίας και ας ήξερε εκείνη ότι δεν είχε κάνει τίποτα. Κι ας ήξερε ότι μετά ο Χριστός θα αναστηθεί κι ας ήξερε ότι ο Ιησούς ήταν Θεός, εκείνη έβλεπε το παιδί της να σκοτώνεται και πόναγε διπλά.
Εκείνη τη στιγμή του Γολγοθά, της έρχονταν τα λόγια του Πρεσβύτου Συμεών στο μυαλό περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
<<Και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαίαν>>
Ωστόσο, ας σκεφτούμε και ας αναλογιστούμε πόση θα ήταν η χαρά της Παναγίας στην Ανάσταση του παιδιού της.
Έτσι είναι η μάνα. Αυτό το πρόσωπο το οποίο θα πονέσει πιο πολύ από εσένα όταν πέσεις, χτυπήσεις και σκίσεις το γόνατό σου στα 12 χρόνια της ζωής σου. Θα κλάψει πιο πολύ από εσένα όταν σου πάρει η τράπεζα το σπίτι στα 45 και είναι εκείνη που θα σε προσέχει από τον ουρανό, όταν κλείσει τα μάτια της. Είναι όμως και εκείνη που θα πετάξει από τη χαρά της μόλις περάσεις στο Πανεπιστήμιο, είναι εκείνη που αληθινά θα ενθουσιαστεί που θα σε πάρουν για δουλειά στο εργοστάσιο, ούτως ώστε να φτιάξεις το μέλλον σου και είναι εκείνη που θα σε βλέπει με περηφάνια τη μέρα που θα βαπτίζεις το δικό σου παιδί και θα της δίνεις έναν δεύτερο ρόλο, εκείνον της γιαγιάς.
***Όπου γιαγιά = μαμά x2***
Μητέρα, είναι η κάθε γυναίκα σ’ αυτή τη γη που είναι ο φύλακας άγγελος ενός παιδιού όσα χρόνια κι αν περάσουν και όχι η γυναίκα που θα φέρει απλά ένα παιδί στον κόσμο…
Ξέρετε, επειδή στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον υπήρξε αυτό το φαινόμενο, το πιο δύσκολο για μια μάνα είναι να χάνει το παιδί της. Είναι σαν εκείνη τη ρομφαία που διαπέρασε την καρδιά της Παναγιάς μας, βλέποντας το Χριστό πάνω στο Σταυρό.
Ο πατέρας μου λέει το εξής: " Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όταν θάβει τους γονείς του, όχι το παιδί του". Σκεφτείτε λοιπόν τη μάνα εκείνη, που θα βάλει το παιδί της στο χώμα. Δεν υπάρχουν λόγια. Δεν μπορείς να πεις τίποτα.
Η μάνα όμως δε σε φροντίζει μόνο όταν είσαι μικρός. Σε φροντίζει για πάντα.
Σήμερα ο π. Νικόδημος στο κήρυγμά του στο Ναό Αγίου Γεωργίου Θηβών, ανέφερε δύο περιστατικά που αξίζει να αναφερθούν.
Το πρώτο έχει να κάνει με μία μητέρα 95 ετών, η οποία όταν έμαθε ότι τα εγγόνια της έβαλαν σε Γηροκομείο τον 80χρονο γιο της, πήγε να τον γηροκομήσει η ίδια.
Το δεύτερο έχει να κάνει με έναν γιο που επισκέπτεται τη μητέρα του στο γηροκομείο, η οποία βρίσκεται λίγο πριν το τέλος. Την ρώτησε, λοιπόν, τι ανάγκες είχε. Εκείνη του ζήτησε έναν ψύκτη νερού για το καλοκαίρι και ένα θερμαντικό σώμα για το χειμώνα. Απορημένος εκείνος τη ρώτησε: <<Μητέρα τώρα, μετά από τόσο καιρό μου τα ζητάς; Δεν τα είχες ανάγκη πριν;>> Και εκείνη του απαντά: <<Παιδί μου δεν τα θέλω για μένα, εγώ συνήθισα στα δύσκολα. Αλλά για σένα, να τα έχεις όταν τα παιδιά σου σε στείλουν εδώ.>>
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου και ιδιαίτερα στη δική μου μαμά και σε όσες γυναίκες θέλουν να γίνουν μανούλες εύχομαι μέσα απ' τα βάθη της ψυχής μου να αποκτήσουν αυτό που τόσο ποθούν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου