Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Μετά, λοιπόν από όλες αυτές τις φασαρίες, που δε λέω, καλά περάσαμε, κι αυτά χρειάζονται, έρχεται μία περίοδος ησυχίας. Για μένα η πιο όμορφη περίοδος του χρόνου. Η Μεγάλη Σαρακοστή, με αρχή της, την Καθαρά Δευτέρα. Νηστεία, Ιερές Ακολουθίες, Προσευχή.
Νηστεία από όλα όμως. Όποιος θέλει, μπορεί και έχει τη δύναμη. Ο Χριστός δεν ανάγκασε κανέναν. Ναι, να νηστέψουμε από τα υλικά, αλλά πιο σημαντικό είναι να νηστέψουμε πνευματικά και ακόμα πιο πολύ στην ψυχή μας. Από αυτά που λέμε με το στόμα. Πόσοι είναι εκείνοι που θα πάνε στον πνευματικό, εκτός Σαρακοστής, να πουν: "Έφαγα κρέας την Πέμπτη, να κοινωνήσω το Σάββατο;".
Α) Η Πέμπτη δεν είναι μέρα νηστείας. Είναι μέγα λάθος, όχι μόνο, δείχνει προσβολή προς την Εκκλησία, που έχει ορίσει τις Νηστείες Τετάρτης και Παρασκευής, αλλά και πρακτικά εξασθενεί ο οργανισμός από την έλλειψη τροφών. Εξασθενεί έτσι κι αλλιώς με τις ήδη διατεταγμένες Νηστείες, άμα προσθέτουμε κι άλλες θα πέσουμε κάτω.
Β) Ποιος όμως θα πάει στον Πνευματικό να πει: "Κατέκρινα την Πέμπτη. Να κοινωνήσω;". Αυτό είναι το θέμα μου. Δεν πρέπει να κοιτάς μόνο τα εισερχόμενα, αλλά και τα εξερχόμενα. Ο Χριστός δεν είπε ότι το κρέας ή τα αυγά είναι αμαρτία, ο Χριστός είπε: "Μη κρίνεις, ίνα μη κριθείς".
Τέλος πάντων, δε θέλω να αναλύσω αυτό το θέμα, μη έχοντας εκκλησιαστικό blog. Θέλω όμως να σταθώ στο θέμα της Σαρακοστής. Εκείνος που είναι, σχετικά, κοντά στην Εκκλησία, χωρίς να εννοώ ότι εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή, αλλά να μην έχει και τη σχέση: " Πάω πέντε λεπτά πριν την Ανάσταση και αφού μου πουν "Χριστός ανέστη" και τους απαντήσω "Επίσης" (Τεχνικό πρόβλημα! Τι σημαίνει; Επίσης = Ο Χριστός αναστήθηκε - Κι εσείς να αναστηθείτε!!! ΔΥΣΚΟΛΟ), φεύγω".
Σαρακοστή είναι η ησυχία των Ιερών Ακολουθιών: Της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων τις Τετάρτες το απόγευμα, συνήθως, αλλά και τις Παρασκευές το πρωί, το γλυκύτατο πρόσωπο της Παναγίας μέσα σε ένα κλίμα χαρμολύπης στους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή απόγευμα. Είναι η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία της Κυριακής με τα Θεόπνευστα λόγια στις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου συνοδευόμενα είτε από τη λιτάνευση των Ιερών Εικόνων γύρω από το ναό την Α' Κυριακή (Της Ορθοδοξίας), είτε με την Ακολουθία της Σταυροπροσκυνήσεως την Γ' Κυριακή, είτε με την ευλογία των δαφνών την Κυριακή των Βαΐων.
Σαρακοστή όμως δεν είναι μόνο αυτά, η Νηστεία και οι Ακολουθίες δηλαδή. Είναι η έναρξη της περιόδου της Άνοιξης. Η Μεγάλη Σαρακοστή, πιστεύω, στο μυαλό όλων είναι συνυφασμένη με την Άνοιξη. Είναι η άνοιξη της ψυχής μας. Όλοι νιώθουν εκείνη την προσμονή για το Πάσχα. Είτε για τα όμορφα λόγια των Ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος, είτε γιατί θα ξαναδείς τους φίλους σου και τους συγγενείς σου το Πάσχα, είτε γιατί πεινάς λόγω Νηστείας είτε γιατί και φέτος βγαίνεις από αυτό το Στάδιο πιο δυνατός και πιο ευλογημένος. Μόνο του το "Χριστός ανέστη" συνοδευόμενο από τις Καμπάνες που χτυπούν χαρμόσυνα φτάνει.
Το ρίγος που διατρέχει ολόκληρο το κορμί σου στην αναγγελία του μηνύματος αρκεί. Όλοι χαίρονται. <<Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες συγχάρητε>>, γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος στον Κατηχητικό του Λόγο.
Η Σαρακοστή, όπως είπα και πιο πάνω, είναι ένα Στάδιο. Το Στάδιο των Αρετών. Για να κερδίσεις το μετάλλιο, να ζήσεις δηλαδή την Ανάσταση, πρέπει να τρέξεις όλο το γήπεδο. Αν δεν ακούσεις το "Κατευθυνθήτω η προσευχή μου" στις Προηγιασμένες, αν δεν απαγγείλεις κι εσύ το "Χαίρε" στην Παναγιά μας, αν δεν ψάλλεις "Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα", τι να σε κάνω στο σπίτι να κοιμάσαι; Αν δεν κάνεις την προπόνηση που πρέπει, πως θα πάρεις το μετάλλιο του Χριστού;

Δεν είναι μόνο αυτά βέβαια.

Η Σαρακοστή είναι η ευκαιρία του ανθρώπου να ψάξει βαθιά μέσα στον εαυτό του, να δει τι τον βαραίνει. Να συγχωρήσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον αδελφό του. Να σωπάσει και να βγάλει την κατάκριση από τη ζωή του. Να σταματήσει να αμαρτάνει και να προσπαθήσει να εξαγνίσει την ψυχή του. Να ηρεμήσει μέσα του.
Αυτό είναι η Σαρακοστή. Η ηρεμία. Θέλει αγώνα. Ας προσπαθήσουμε. Εμείς λίγο και ο Χριστός θα κάνει αυτό το λίγο, πολύ.
Αν και καθυστερημένα,
καλή Σαρακοστή!